harmony

نذر کردم بخش تئوری پایان نامه ام که تموم شه ته چین درست کنم واسه خودم.

انگیزه بشه بلکه درس بخونیم. والا

گفته بود زنگ می زنه. نزد. صبر هم کردم نزد. من هم زنگ زدم جواب نداد. باید زنگ می زد. اصلا شعور برام معنی نداشت. اصلا مهم نبود الان با خانومش در حال ولنتاینه. مهم نبود هیچی. باید زنگ می زد. من شکستم. گریه کردم. زیاد.

امروز رفت. گذاشت رفت. منم دیگه خودمو نزدم به اون راه که مهم نیس که خودش واسه خودش زندگی داره ها. منم گذاشتم رفتم. همین.

به خدا اگه من زر اضافی بزنم وقتی اونی که دوسش دارم کنارمه

* در وصل هم ز عشق تو ای گل در آتشم          عاشق نمی شوی که ببینی چه می کشم

با عقل آب عشق به یک جو نمی رود                 بیچاره من که ساخته از آب و آتشم        شهریار

حالا این همه هم ترانه خوندین، هی ترانه ها رو ری-میکس کردین، هی توی کنسرت ها تکراری خوندین، ملت هم بهتون حال دادن کف و سوت و اینا زدن، فکر کردین این شمایین که به ملت حال دادین. این آقای واترز که کنسرتشم تو همین سوئد خودمونه، آقای لنون که این همه ادعای عشق و صمیمیت می کرد، خانم ویلیامز، آقای کوهن، آخ آقای کوهن.

یکی هم بیاد شروع کنه بخونه برای من، دیالوگ بخونه. بگه پری خانوم، خوبی ملوسک؟ بعدش جای خالی بذاره من جواب بدم، بگم خوبم تو خوبی؟ بعد چشاموببندم تو هوا ماچش کنم. بگه چی کار داری میکنی این همه پای لپتاپ؟ جای خالی بذاره. من شوخی کنم. جای خالی بذاره که جواب بدم. یه دیالوگ بخونه واسه اون موقع که بیست گرفتم. یکی بخونه واسه اون موقع که سر ارائه گند زدم. یکی بخونه واسه شب تمرینا و امتحانا. یکی بخونه واسه اون موقع که دلم گرفته، آخ واسه اون موقع که دلم گرفته. یکی بخونه واسه اون موقع که تلفنا قطعه نمی شه با ایران حرف زد. یکی بخونه واسه اون موقع که گشنمه. یکی واسه اون موقع که حقوقم عقب افتاده جز شیر هیچی ندارم بخورم. یکی واسه اون موقع که مایه ی خمیر ترش تو نون جواب نداده. یکی واسه اون موقع که یه موی سفید تازه پیدا کردم. یکی واسه اون موقع که تو گوشام صدا می آد، صدای جیغ می آد، صدای دنگ دنگ می آد. یکی واسه موقع شام. اصلا واسه غذا خوردن، غذا خوردن که تنهایی نباشه.

یه سری هم بخونه که بریزم روی آیپادم بذارم تو گوشام وقتی می رم بیرون. یکی واسه توی اتوبوس. یکی واسه پیاده روی تو جنگل، یکی دیگه واسه طرفای زندون، یکی دیگه واسه نزدیک دریاچه، یکی دیگه واسه تو راه کلاس سوئدی، یکی دیگه واسه تو راه شهر قدیمی، یکی واسه اون موقع که می رم خرید نظرشو می پرسم. یکی هم واسه اون موقع که مژه هام و ابروهام و آب دماغم و اینا یخ می زنن، که با هم بخندیم، با هم بگیم لامصب چقد سرده، با هم یخ بزنیم.

یه موقع هایی هم وقتی دسشویی ام یهو بیاد بگه زود باش، منم دارم. یا بگه پروانه نپوش اینو، پاهاتو چاق نشون می ده، بگم از من خپل تراش می پوشن، بگه نخر اینو، گرونه، بگم جون می کنم کار می کنم که بخرم.

یه موقع هایی هم هست که از خواب می پرم. یه موقع هایی ترسیدم. یه موقع هایی هم که طوفان می شه. بخونه دیگه. خلاصه اینکه بخونه.

یه سابسکریپشن هم بذاره به ایمیل ش، هر چند وقت یه بار یه ای میلی چیزی.

یه دونه هم ازون شماره تلفن های 909 ….

بخونه برام. بخونید. فروش می ره به خدا. مثل من کم نیس.

یه موقع هایی هم هست که دلت خوشه. خیلی خوشه ها، می ری عاشق می شی. خونه خراب می شی. عبرت هم نمی گیری. چرا نمی فهمی. چرا اینقد خری.

قدم بعدی ایم این بود که پاپ کورن درست کردم در مایکروفر. فقط چون بوش رو دوس دارم. ریختم تو کاسه. دستم خورد به لبه ی کاسه همه ش پخش شد زمین تا اون طرف اتاق. چهارزانو نشسته ام از زمین پاپ کورن می خورم. قدم بعدی هم در کار نیست.

دقیقا هیچ آرزویی ندارم. نه برای آینده های دور. نه سال های آینده. نه آینده ی نزدیک. نه برای فردا. نه حتی برای دقیقه هایی که می آیند.

در عوض سردرد دارم با صداهای جیغ و درهم در گوش هایم.